3 rażące wyzwania związane z rozwodem małżonka chorobą psychiczną

Życie i kochanie osoby z chorobą psychiczną jest bolesna, stresująca, trudna i może sprawić, że poczujesz się bezsilny. Nie tylko dlatego, że musisz obserwować, jak osoba, którą kochasz, pogarsza się lub wymknąć się spod kontroli przed oczami, a nawet dlatego, że chory psychicznie małżonek może stanowić zagrożenie dla siebie lub siebie. Ale jest też emocjonalna męka, która może wystąpić z poczucia winy, jaką możesz utrzymać się w porządku (podobnie jak wina ocalałych) lub za niechęć ich lub czując się z nimi wściekły lub sfrustrowany ze względu na ich stan psychiczny, o którym wiesz, że nie mogą kontrolować.

Nic więc dziwnego, że małżeństwo, które ma małżonka z chorobą psychiczną, często prowadzi do rozwodu, w końcu musisz dbać o siebie zbyt, inaczej oboje zachorujesz.

Ale jakie są wyzwania, z którymi należy się przedstawić, jeśli planujesz rozwieść małżonka, który żyje z chorobą psychiczną? Cóż, te pomysły nie są wyłączne, ale mają kluczowe znaczenie, jeśli masz małżonka z chorobą psychiczną i rozwodem jest na kartach.

Doświadczenie straty

To wystarczająco trudne, jeśli musisz się rozwieść zdrowego małżonka. Nawet jeśli nie możesz nawet znieść na nich patrzenia, będzie poczucie straty na to, co było i co zostało utracone. Ale jeśli musisz kogoś rozwieść się, ponieważ nie jest on źle, to uderzy cię mocniej, po prostu dlatego, że zawsze będzie efekt „co jeśli”.

• Co jeśli byliby w stanie wyzdrowieć, a ja zostawiłem je i pogorszyłem?
• Co jeśli nie poradzą sobie samotnie?
• Co jeśli się zabiją?
• Co jeśli się poprawiają i tęsknię za nimi?
• Co jeśli nigdy nie będę nikogo kochać tak, jak kochałem mojego małżonka, gdy był dobrze?

Oto rzecz, wszyscy mamy nasze ścieżki w życiu i nie możemy żyć dla innych (chyba że mamy małe dzieci, które nadal nas potrzebują).

„Co jeśli” nigdy nie jest faktem. „Co jeśli” nigdy się nie wydarzy, a myślenie o nich jest szkodliwym sposobem myślenia, który może cię obniżyć.

Zamiast tego, jeśli masz do czynienia z małżonkiem z chorobą psychiczną i rozwodem, jest twoją jedyną opcją, podejmij tę decyzję i stań przy tym. Po prostu upewnij się, że pomożesz małżonkowi znaleźć pomoc i wsparcie, które będą potrzebować, aby. Postępuj zgodnie z tą radą, weź ją na podbródek i nigdy nie patrz za siebie - aby to zrobić, aby się zranić, a nikt przy zdrowych zmysłach nie powinien tego robić!

Wina

Więc masz małżonka z chorobą psychiczną, rozwód jest na kartach, i chociaż wiesz, że to właściwe, nie możesz powstrzymać się od poczucia kaleki z poczuciem winy.

• Wina, że ​​nie mogłeś pomóc małżonkowi
• Wina, że ​​rozwiedliście się ze złego małżonka psychicznie
• Wina, że ​​twoje dzieci mają chorego psychicznie rodzica, którego nie możesz pomóc.
• Gildia o tym, jak twój małżonek z chorobą psychiczną będzie żył po rozdzielczości.
• Poczucie winy, że nie można trzymać się ze swoim małżonkiem na lepsze lub na gorsze.

Ta lista jest nieograniczona, ale po raz kolejny musi się zatrzymać!

Nie możesz pozwolić sobie na zachorowanie na zmartwienie i poczucie winy z powodu tej sytuacji. Jeśli masz dzieci, musisz być dla nich silny, a wypełnienie się poczuciem winy nie pomoże nikomu, szczególnie Twojego małżonka.

Uwolnij siebie i wszystkich, ciężko pracując, aby wyeliminować poczucie winy. Pozwól sobie, aby pozwolić tej winy odejść teraz i stworzyć nowe życie na korzyść wszystkich zaangażowanych.

Prawdziwa historia (ze zmienionymi nazwiskami) dotyczy żony, która miała chorobę dwubiegunową z tendencjami psychotycznymi. Jej mąż stał przy niej przez lata, ale nalegał, aby mieszkała w domu brata i nie pozwoliła jej zająć się jej nastoletnim synem (co jest zrozumiałe).

Ale zostawił ją utknięta w Limbo, żyjąc w domu jej brata przez lata, żyjąc z pustymi obietnicami, które mogłaby wrócić do domu w przyszłym miesiącu lub za kilka miesięcy (co zmieniło się do lat), ponieważ nie mógł poradzić sobie z sytuacją i nie zrobił tego wiedzieć co zrobić.

W końcu miał romans, aby zastąpić ten aspekt małżeństwa, który stracił i z czasem pozwolił żonie wrócić do domu. Była niezadowolona i nie była w stanie wyzdrowieć, wiedziała, że ​​jej małżeństwo się skończyło, ale nie odejdzie.

Minęło jej rodzinę dziesięć lat, aby zachęcić ją do odejścia.

Pięć lat później jest szczęśliwa, kwitnąca, doskonale zdolna do życia samotnie i nie wykazuje oznak choroby psychicznej. Jej były mąż jest również szczęśliwy i żyje ze swoim nowym partnerem, a wszyscy bardzo dobrze się dogadują bez żadnych twardych uczuć. Gdyby jej mąż uwolnił ją wcześniej (kiedy nie mogła tego zrobić), byliby wcześniej szczęśliwsi, nawet gdyby wydawałoby się to w tym czasie trudne.

Ten powyższy przykład pokazuje, że nigdy nie znasz wyniku tego, co robisz, i nie możesz kontrolować innej osoby ani żyć za nią.

Nie możesz wstrzymać ani udawać, że poradzisz sobie z czymś, co jest szczerze mówiąc, w niektórych przypadkach, niezwykle trudne do rozwiązania.

Jeśli masz małżonka z chorobą psychiczną i rozwodem na kartach, musisz upewnić się, że ich opieka jest traktowana i że mają oni do czynienia ze współczuciem i empatią, gdy przekazujesz ich opiekę komuś innemu. Być może będziesz mógł być z nimi zaprzyjaźnienie.

Cokolwiek zdecydujesz, dopóki nie krzywasz nikogo innego, powinieneś zaakceptować okoliczności, jakie są i pozwolić im, wiedząc, że zrobiłeś to w tym czasie absolutnie najlepiej.

I miejmy nadzieję, że decyzja ta może być wszystkim, czego potrzeba, aby pomóc wszystkim zaangażowanym w lepiej radzić sobie z sytuacją.

Zmartwienie

Jak, u licha, twój małżonek z chorobą psychiczną poradzi sobie z nimi rozwód? To może być pytanie, które zadajesz i możesz zadać przez długi czas po rozwodzie. Z pewnością był to problem w opisanym powyżej scenariuszu - mąż nie chciał pogorszyć sytua.

Oczywiście prawdopodobnie będziesz musiał wprowadzić system wsparcia dla małżonka w ramach procesu rozwodowego, a wokół jest wiele porad, mnóstwo usług i organizacji charytatywnych, które mogą pomóc w wdrożeniu tego w ramach rozwodu proces planowania.

Ale jeśli zastosujesz czas na to i nie ignorujesz go, o wiele łatwiej będzie odejść, wiedząc, że twój małżonek ma opiekę, jaką potrzebują, aby przejść dalej, a następnie możesz puścić zmartwienie.