Style przywiązania Psychologia sposób, w jaki zostałeś wychowywany, wpływa na relacje

Ilekroć uderzamy w skalistą łatkę w naszych romantycznych interakcjach, albo obwiniamy naszych partnerów, albo my za siebie. Na przykład, jeśli stałe zapotrzebowanie lub potrzeba uwagi stały się przewlekłym problemem w twoim związku, możesz winić swojego partnera za to, że jesteś zbyt potrzebujący lub przywiązany, lub może winić cię za zbyt emocjonalnie odległe i oderwane. Podczas gdy na pozór może się wydawać, że to twoje indywidualne problemy powodują kłopoty w raju, faktem jest, że źródło każdego konfliktu można powiązać z związkiem między niekorzystnymi doświadczeniami z dzieciństwa a relacjami.

Tak, to, jak zostałeś wychowany, wpływa na relacje, które tworzysz jako dorośli, szczególnie - ale nie ograniczają się do - romantycznych powiązań. Ponieważ wpływy te nie działają na świadomym poziomie, wiele osób przechodzi przez życie bez samoświadomości, dlaczego reagują na pewne sytuacje.

Dlaczego czujesz się niepewnie? Dlaczego przyciągasz toksycznych ludzi w swoim życiu? Dlaczego potrzebujesz swojego partnera, abyś poczuł się całość? Odpowiedź na wszystkie te pytania polega na doświadczeniach z dzieciństwa i interakcjach z głównymi opiekunami (które w większości przypadków są twoimi rodzicami).

W próżni powstają problemy związane między dwoma dorosłymi. Są one niezmiennie związane z wpływami rodziców na relacje, ponieważ jesteśmy istotami relacyjnymi i nasz światopogląd, postrzeganie i sposób, w jaki reagujemy na sytuacje, są kształtowane przez nasze doświadczenia formatywne. Twoja własna wartość, poczucie własnej wartości i poczucie indywidualności są związane z tym, jak dobrze (lub nie) byłeś celebrowany i opiekowany jako dziecko.

Dlatego zrozumienie wpływu przywiązania rodzic-dziecko na relacje romantyczne staje się konieczne, jeśli walczysz z problematycznymi wzorami i tendencjami behawioralnymi. W tym artykule Dr Gaurav Deka (MBBS, PG Dyplomas w psychoterapii i hipnozie), uznany na całym świecie terapeuta regresji transpersonalnej oraz ekspert ds. Zdrowia i dobrego samopoczucia psychicznego, który specjalizuje.

Style przywiązania w związkach

Spis treści

• Style przywiązania w związkach
  • 1. Bezpieczny styl załącznika
    • Związek z głównym opiekunem
  • 2. Unikanie stylu przywiązania
    • Związek z głównym opiekunem
  • 3. Niespokojny styl przywiązania
    • Związek z głównym opiekunem
  • 4. Niezorganizowany styl załącznika
    • Związek z głównymi opiekunami
• Niekorzystne doświadczenia i relacje z dzieciństwa
  • Trauma z dzieciństwa i relacje romantyczne: dlaczego stajemy się naszymi rodzicami w naszych interakcjach z naszymi znaczącymi innymi?

Aby w pełni zrozumieć korelację między traumą dzieciństwa a relacjami romantycznymi, a nawet zawiłościami wpływu rodzicielskiego na relacje, musimy zbadać różne style przywiązania. Style przywiązania w związkach to suma twoich najwcześniejszych doświadczeń z miłością, opieką i pielęgnacją.

Innymi słowy, sposób, w jaki twoi rodzice sprawili, że czujesz się jako dziecko rządzi tym, jak wchodzisz w interakcje i reagujesz na intymne powiązania jako dorośli. Oto 4 style przywiązania, które dekodują wpływ rodzicielski na relacje:

Powiązane czytanie: 15 znaków miałeś toksycznych rodziców i nigdy o tym nie wiedziałeś

1. Bezpieczny styl załącznika

Z różnych stylów przywiązania ten jest najbardziej holistyczny. Osoba o bezpiecznym stylu przywiązania może tworzyć spójne, harmonijne relacje. Są empatyczne, zdolne do ustalania zdrowych granic i czują się bezpieczniej i stabilne w romantycznych partnerstwach.

Ci ludzie nie mają nierealistycznych oczekiwań, że związek będzie bez problemów lub odpowiadał pewnej idei doskonałości. Zamiast tego są otwarci na przyjmowanie wad i problemów w miarę one pojawienia się, i chcą szukać pomocy w razie potrzeby.

Związek z głównym opiekunem

Ludzie z tym stylem przywiązania znajdują się na przeciwnym końcu spektrum traumy z dzieciństwa i obraźliwych relacji. Zostali wychowani przez głównych opiekunów lub rodziców, którzy byli dostępni i dostosowani do ich potrzeb jako dziecko.

Rodzice mogli sprawić, że dziecko poczuło się bezpieczne, zrozumienie je i byli tam, aby je uspokoić w czasach niepokoju. Ponieważ poczuli się bezpiecznie i bezpiecznie w swoich najwcześniejszych intymnych interakcjach, a ich zmieniające się potrzeby emocjonalne zostały nie tylko uznane, ale także rozwiązane, ich układ nerwowy został wyposażony w „bezpiecznie przywiązany”.

2. Unikanie stylu przywiązania

Styl przywiązania do unikającego Dismisive oferuje wyraźne spojrzenie na to, jak ściśle niekorzystne doświadczenia i relacje są powiązane. Osoba z tym stylem przywiązania trudno jest sobie radzić z intymnością emocjonalną.

Priorytetowo nadają priorytet swojej wolności i niezależności, a zatem mogą szybko poczuć się zdezorientowani, gdy intymność lub bliskość utrzymują się w ich związkach. Ci ludzie często są oskarżani o emocjonalnie odległe przez swoich partnerów. Ze względu na poczucie niepokoju, które wynika z poczucia bliskości, ludzie unikali rozpoznania ludzie mają tendencję do odepchnięcia swoich partnerów, okłamania ich, sprawy, a nawet kończącej swoje relacje, aby odzyskać poczucie niezależności, do których są przyzwyczajeni.

Powiązane czytanie: Po żonaty z odległym emocjonalnie małżonkiem

Związek z głównym opiekunem

Ten rodzaj stylu przywiązania wynika z wychowania przez rodziców, którzy byli niedostępni lub odrzucali ich w dzieciństwie. Ponieważ nie mogli liczyć na to, że ich rodzice zaspokoją swoje potrzeby emocjonalne, zostali zmuszeni do samodawności.
To prowadzi ich do dystansowania się emocjonalnie nawet od najbliższych, w tym romantycznych partnerów. Cały fundament ich osobowości opiera się na unikaniu intymności i poszukiwaniu niezależności, nawet jeśli są to rzeczy, które powodują, że stresują.

3. Niespokojny styl przywiązania

Ten styl przywiązania oznacza, że ​​byłeś niespokojny jako dziecko i dorastałeś jako ambiwalentny jako dorosły. Ludzie z tym stylem przywiązania zwykle są zbyt potrzebne, przywiązani i mają sposób na przytłoczenie swoich partnerów. To przywiązanie często może spowodować, że odepchną partnerów, co dodatkowo napędza poczucie niepewności lub niepokoju i tęsknoty za bliskością.

Są to ludzie, którzy zmagają się z niskimi problemami poczucia własnej wartości i czują się niespokojne przez granice lub przestrzeń w związku. Cała ich własna wartość opiera się na tym, jak są traktowani w swoim związku, i potrzebują ciągłego zapewnienia miłości od swoich partnerów.

Związek z głównym opiekunem

Ten styl przywiązania jest często wynikiem wychowania przez rodziców, którzy sami byli ambiwalentni. Być może jako rodzice byli zdezorientowani swoją rolą, a zatem niespójne w podejściu.

Niepokojący ibiwalujący ludzie są wychowani przez rodziców, którzy reagowali i obecni w określonych czasach i rozproszeni lub niedostępni w innych. Ta niekonsekwencja wywołuje w nich ciągły strach w związku z tym, czy ich potrzeby zostaną zaspokojone. Zachowanie, które noszą również w swoich dorosłych związkach.

Powiązane czytanie: Oto, w jaki sposób bycie przywiązaniem się do związku może to sabotować

4. Niezorganizowany styl załącznika

To jest podręcznikowy przykład związku między traumą dzieciństwa a obraźliwymi relacjami. Ludzie z tym stylem przywiązania przyciągają obraźliwych partnerów lub toksyczne relacje. Czują, że nie zasługują na uczucia ani miłości nawet w swoich najbardziej intymnych związkach i mają tendencję do szukania dramatu.

Spośród różnych stylów przywiązania w związkach ten może być najbardziej denerwujący, ponieważ wynika z wczesnej ekspozycji na nadużycie lub szczotkowania. Z powodu tych doświadczeń ludzie z niezorganizowanym stylem przywiązania nigdy nie uczą się. Przechodzą przez życie, czując się niebezpieczne i przestraszone i wnoszą te tendencje również do swoich relacji.

Związek z głównymi opiekunami

Są to dzieci, które dorastały z rodzicami, którzy dzielili dysfunkcyjny związek i był świadkiem wielu krzyków, krzyczących, znęcania się (fizycznego lub werbalnego) w latach formacyjnych. Ponieważ główni opiekunowie zmagali się z własną traumą, ludzie ci doświadczają złożonej traumy, która buduje się na przestrzeni lat.

Często ich rodzice stają się źródłem zarówno strachu, jak i wygody, wywołując w nich dezorientację w zakresie tego, jak powinni poruszać się.

Niekorzystne doświadczenia i relacje z dzieciństwa

Mam nadzieję, że te informacje na temat stylów przywiązania Psychologia pomaga lepiej zrozumieć wpływ przywiązania rodzic-dziecko na relacje romantyczne. Właśnie dlatego, gdy ludzie przychodzą do mnie, prosząc mnie o pracę z partnerami, ponieważ są emocjonalnie niedostępni, zbyt potrzebujący, mają skłonność do niewierności i tak dalej, mówię im: „Wolałbym z tobą pracować z tobą."

Z prostego powodu, że sposób, w jaki zostałeś wychowany, wpływa na relacje. Tak więc osoba może postrzegać posiadającego emocjonalnie partnera jako największy problem, kiedy w rzeczywistości powinni koncentrować się na tym, dlaczego przyciągnęli takiego partnera.

Dostanie się do źródła wpływu rodzicielskiego na relacje jest kluczem do możliwości pracy przez wszelkie problemy, które możesz mieć. Bez tego jakakolwiek poprawka byłaby w najlepszym razie powierzchowna. Wcześniej czy później ty i twój partner wpadniecie na twoje stare wzory i tendencje.

Trauma z dzieciństwa i relacje romantyczne: dlaczego stajemy się naszymi rodzicami w naszych interakcjach z naszymi znaczącymi innymi?

Oprócz problematycznych stylów przywiązania w związkach wynikających z doświadczeń z dzieciństwa, innym sposobem, w jaki nasze formacyjne interakcje kształtują nasze wzorce zachowania jest to, że mamy tendencję do naśladowania ich dysfunkcyjnych sposobów w naszych intymnych połączeniach.

Dzieje się tak, ponieważ wiele razy ludzie nie są w stanie w pełni doświadczyć swoich rodziców jako jednostek. Jeden z rodziców ma tendencję do wywierania większego wpływu na psychikę dziecka. Dziecko postrzega drugiego rodzica z soczewki tego, z którym dzielą bliższą więź.

Na przykład, jeśli jeden rodzic stara się poradzić sobie z byciem oszukanym przez małżonka, może wpłynąć na pogląd dziecka na zdradzającego rodzica. Ponieważ dziecko jest sumą oboje rodziców dosłownie, ponieważ noszą oba geny, zmuszone do patrzenia na jednego rodzica zaczyna czuć się, jakby odrzuca część siebie.

Powiązane czytanie: Dlaczego ludzie pozostają w obraźliwych związkach?

Próbując zwolnić tę część wszystkich błędów, osoba może zacząć naśladować te same wzorce, które sprawiły, że patrzyli na rodzica. Nawet jako dorośli, w swoich interakcjach z rodzicami, wracają do bycia tym zdezorientowanym lub przestraszonym dzieckiem, które szuka akceptacji lub chce kochać oboje rodziców. Tak więc, powtarzając wzorce zachowań, podświadomie mówią jednemu rodzicowi, że drugi nie jest taki zły.

Najważniejsze jest to, że nasze problemy związane z relacjami nie są problemami indywidualnymi. To, jak zostałeś wychowany, wpływa na relacje. Więc nie obwiniaj swojego partnera ani siebie, zamiast tego spójrz i przejdź do sedna tego, co wywołuje wzorce zachowania. To jedyny sposób na uwolnienie się od - lub przynajmniej zdrowego radzenia sobie - błędne cykl niekorzystnych doświadczeń i relacji z dzieciństwa.

Naprawienie toksycznego związku - 21 sposobów na razem leczenie

Życie w dysfunkcyjnym małżeństwie z konfliktami małżeńskimi

6 doświadczeń par na temat tego, jak terapia rozmowy pomogła ich relacjom