Jak mój homoseksualny brat został doprowadzony do jego śmierci przez naszych rodziców

(Jak powiedziano Pooja Sharma Rao)
Nazwy zmienione w celu ochrony tożsamości

Dzisiaj znów usiadłem przy ogromnym francuskim oknie na strychu naszego rodowego domu pałacowego położonego na wzgórzu Jakhu w Shimla. Światła miasta rozłożone pode mną jak ciemny koc z gwiazdami.

Dzisiaj znów myślałem o moim młodszym bratie - Vikramie, potomku naszej dawnej arystokratycznej rodziny i długiej linii politycznej. Byłem kilka lat starszy i oboje byliśmy razem w słynnej szkole z internat. Ale większość z tych związków rozpoczęła się i zakończyła w szkole. W dzisiejszych czasach telefonów komórkowych w Indiach obietnice pisania listów i wykonywania połączeń bagażowych wkrótce zniknęły, a większość z tych „kontaktów” rozkwitła przed ciekawymi oczami homofobicznego personelu, zarządzania i starszych chłopców.

Wewnętrzna walka

Spis treści

• Wewnętrzna walka
• Przerażające słowo H
• Wcześniej ustalony los
• Pozostawiony sam i źle zrozumiany
• Nieunikniona tragedia

Vikram zmagał się z wieloma intensywnymi emocjami w tych latach, takich jak strach, ekstremalna samotność, samodzielna, nienawidzona i zdesperowana potrzeba doświadczenia przynależności; Byłem jego jedynym powiernikiem, ale nie mogłem mu zrobić, aby mu pomóc.

Po wieczornej imprezie rodzinnej zaraz po jego 12. tablicach, tutaj, na tym samym poddaszu, trzymał mnie za rękę i powiedział: „Pratima Didi, muszę ci powiedzieć coś ważnego, ale musisz mi obiecać, że nie powiesz nikomu innej.„Miałem słabą wskazówkę na temat tego, co nadchodzi, ale słuchałem cierpliwie, gdy powiedział mi o swojej pierwszej dziewczynie w klasie 10, jego pierwszym doświadczeniu seksualnym, a potem w końcu -„ Czuję się seksualnie tylko dla chłopców, w szczególności Aditya Aditya z mojej klasy. Myślę, że nie jestem tak, jakby wszyscy tu są, jestem gejem!"

Przerażające słowo H

Nie byłem wtedy bardzo świadomy homoseksualizmu. Byliśmy młodzi; Vikram „spędza czas” z niektórymi z tych ”starszych chłopców w szkole. Wiedziałem, że może być narażony na szantaż, wykorzystywanie seksualne, niebezpieczny seks, zażywanie alkoholu/narkotyków, ale nie wiedziałem, jakie wsparcie zaoferować mu poradzić sobie z jego seksualnością inaczej niż po prostu słuchanie go. Nie miałem do zaoferowania mu żadnych wzorów do naśladowania, więc jego tożsamość stała się ciężarem nie tylko dla niego, ale także dla mnie.

Nikt nie odważył się nawet wypowiedzieć słowa „H” w domu, bardziej w rodzinach feudalnych, takich jak nasze, gdzie chłopcy mieli być „męski i odważny”, a nie „noszenia bransoletki” lub maminsynów, jak często powiedział nasz ojciec.

Chociaż Vikram często opowiadał mi o Adityie i ich miłości do siebie oraz o tym, jak zamierzali wyprowadzić się z Indii na studia i nigdy nie wrócić, wiedziałem.

Wcześniej ustalony los

Będąc starszym, byłem boleśnie świadomy politycznej siły naszej rodziny i tego, co położyło się dla niego - przejmując dziedzictwo polityczne rodzinne, mające na celu bycie ministrem takim jak nasz ojciec, a następnie poślubić z innej rodziny królewskiej i produkuje spadkobiercy. Nawet moje własne zaręczyny był tylko sojuszem z innym politycznie dominującym wnukiem rodziny.

Chciałem pomóc Vikramowi, więc zbierając całą moją odwagę, próbowałem porozmawiać z rodzicami o „wolności seksualnej”, nie dla siebie, ponieważ dziewczyny nie miały mieć, ale dla Vikrama. Nasza uległa matka wyraziła bezradność i zamknęła mnie w swoim pokoju, aby nawet wypowiedzieć to, co „bezwstydnie” przed nią i naszym ojcem.

Nasz szowinistyczny oldschoolowy ojciec wierzył, że dzieci muszą „być posłuszne” i tylko posłuszne. Uważał, że tylko synowie mogą przenieść spuściznę rodzinną. Ale Vikram miał się wyrwać.

Powiązane czytanie: Moja indyjska rodzina woli szafę

Pozostawiony sam i źle zrozumiany

Tymczasem nasi rodzice próbowali „wyleczyć” jego „klątwę”. Zgłosowali ofiary w wiosce przodków; wzywane w kapłanach i Bogu ludzi, aby go pobłogosławili i odeprzeć „złe oko”. Podjęli drastyczne środki, takie jak ustawienie go z dziewczyną, ale bezskutecznie. „Nie mamy takich„ nienormalnych ”dzieci w naszej rodzinie”, były ich klasycznym refrenem Indii. Zaczęli traktować jego „stan” jako chorobę psychiczną; byłby zamknięty w swoim pokoju bez dostępu lub interakcji z nikim.

Poślubiłem kilka miesięcy później i podczas jednej z moich wizyt był zszokowany, gdy usłyszałem, że nasi rodzice byli tak zdesperowani, że poprosili starszych kuzynów, aby zabrali go na inne doświadczenie - mianowicie seks z kobietą seksualną, mając nadzieję, że wyleczy go jego złudzenia na temat „kochających mężczyzn”.

Po skrajnym stresie powiedział mi, że nasz ojciec często kpiąco mu powiedział: „Możesz chcieć uprawiać seks z pianinem lub zegar; Chcemy tylko, żebyś poślubił przyzwoitą dziewczynę i wyprodukował wnuki dla rodziny Thakur."

Nieunikniona tragedia

Pewnego dnia wydarzyło się nieuniknione. Vikram popełnił samobójstwo w tym samym pałacu, którego „dziedzictwo” miał propagować. Nie mogłem go uratować, a jego historia prześladowała mnie jeszcze bardziej, gdy sam zostałem rodzicem dwóch młodych chłopców. Wiele lat później przyrzekłem spędzić życie pracując dla praw LGBTQ, a teraz prowadzę małą organizację pozarządową w Himachal dla sprawy, jak na ironię „Legacy of Freedom”.

Pierwsza historia, którą często opowiadam młodzieżowi na naszych warsztatach lub tych, którzy przychodzą do nas, prześladowani przez prawo, jest Vikram, aby musieli walczyć o siebie i tych, którzy nie mogli.

Dwa organizacje pozarządowe w Himachal Pradesh mają do czynienia z prawami i wsparciem LGBT: Spardha i Shaveri (Mobile: +919418070670)

Jak radzić sobie z pamiątkami utraconej miłości