Jak długa terapia narażenia może być dla Ciebie pomocna

W tym artykule

• Co to jest przedłużona terapia narażenia (PE)
• Dlaczego działa długotrwała terapia narażenia
• Przedłużona instrukcja terapii ekspozycyjnej
• Wymagania dotyczące przedłużonej terapii narażenia

Wszyscy żyjemy w innym życiu. Wszyscy mamy niefortunne doświadczenia w pewnym momencie, w jaki sposób reagujemy na to, różni się również w zależności od osoby. Niezależnie od incydentu, są czasy, w których mechanizm radzenia sobie z jednostką uniemożliwia jej funkcjonalnym członka społeczeństwa.

Przedłużona terapia narażenia to strategia interwencyjna, która pomaga osobom konfrontować się z ich obawami i radzić sobie z wspomnieniami, uczuciami i sytuacjami związanymi z traumą.

Co to jest przedłużona terapia narażenia (PE)

Istnieje wiele rodzajów terapii regulacji behawioralnej. Długotrwała definicja narażenia lub PE to metoda, która jest sprzeczna z większością teorii, atakując problem u jego źródła.

Wiele popularnych podejść do radzenia sobie z problemami behawioralnymi związanymi z traumą obraca się wokół dostosowania metody radzenia sobie.

Terapie takie jak desanitacja systemu, terapia behawioralna poznawcza i podobne prace wokół reakcji jednostki na wspomnienia związane z urazem i modyfikują te odpowiedzi na nieszkodliwe lub mniejodestrukcyjne nawyki.

Przedłużony trening terapii narażenia bezpośrednio atakuje traumę poprzez stopniowe przywracanie traumatycznego zdarzenia w kontrolowanym środowisku. Działa poprzez bezpośredni konfrontacja z obawami i stwierdzenie kontroli nad sytuacją.

Dlaczego działa długotrwała terapia narażenia

Idea polegająca na PE opiera się na przeprogramowaniu podświadomej reakcji na określone bodźce. Większość ludzi obawia się nieznanego; Ludzie cierpiący na bodźce PTSD, które znają, prowadzą do szkody. Wiedzą o tym, ponieważ osobiście tego doświadczyli.

Doświadczenie w połączeniu z wyimaginowanymi nieznanymi czynnikami, prowadzi do fobii i zachowań dysfunkcyjnych.

Jeśli na przykład osoba boi się psów po ugryzieniu jako dziecko. Ich podświadomość uważa wszystkie psy za niebezpieczne zwierzęta.

Wywołałby reakcję mechanizmu obronnego na wszystkich psach na podstawie traumatycznych wspomnień. Połączą psy z bólem, a to jest klasyczna reakcja Pawłowa.

PE pracuje przeprogramowanie reakcji Pawlovian. Wykorzystuje jedynie klasyczne uwarunkowanie do zmiany poprzedniego zachowania, również ustawione przez klasyczne warunkowanie na bodźcu.

Przepisywanie sposobu myślenia behawioralnego jest trudniejsze niż ich odcisk. Dlatego wymaga „przedłużonej ekspozycji”, aby osiągnąć nadruk.

Przedłużona terapia narażenia dla PTSD jest bezpośrednim podejściem w rehabilitacji pacjentów, którzy wolą rozwiązywać swoje problemy w swoich korzeniach zamiast łagodzenia objawów.

Przedłużona instrukcja terapii ekspozycyjnej

Kluczowe jest prowadzenie PE w kontrolowanym środowisku nadzorowanym przez licencjonowanego profesjonalistę. Zazwyczaj składa się z 12-15 sesji, które trwają około 90 minut. Następnie jest kontynuowane przez długi czas „in vivo” monitorowane przez psychiatrę.

Oto etapy typowego PE:

Wyobraźnia ekspozycja - Sesja zaczyna się od pacjentów, którzy przeżywają doświadczenie w głowie w kółko dla psychiatry w celu ustalenia, jaki jest bodziec i jaka jest reakcja mechanizmu obronnego.

PE koncentruje się na traumatycznym zdarzeniu i powoli nasyca umysł, aby zmniejszyć niekorzystne reakcje. Pacjentom trudno jest mocno zapamiętać takie zdarzenia; Istnieją nawet tymczasowe przypadki amnezji, aby chronić mózg.

Specjaliści i pacjenci muszą współpracować, aby przekroczyć progi i zatrzymać się w razie potrzeby.

Wyimaginowane ekspozycje odbywają się w bezpiecznym i kontrolowanym środowisku. Istnieją przypadki PTSD, które powodują całkowity podział psychiczny. Wyimaginowana ekspozycja daje terapeucie głębsze zrozumienie podstawowej przyczyny i tego, jak źle wpływa na pacjenta.

Pod koniec sesji 12-15, jeśli przedłużona terapia narażenia jest skuteczna, Oczekuje się, że pacjent będzie miał zmniejszone reakcje na wspomnienia związane z traumatycznym incydentem.

Ekspozycja na bodziec - Wspomnienia są wyzwalane przez bodziec. Mogą to być słowa, imiona, rzeczy lub miejsca. Wykonane uwarunkowane odpowiedzi mogą całkowicie pomijać pamięć, szczególnie w przypadkach amnezji.

PE próbuje znaleźć bodźce związane z traumatycznym doświadczeniem, które mogą wywołać uwarunkowane odpowiedzi.

Próbuje odczuleć i odłączyć ten bodziec od traumatycznego zdarzenia i pomóc pacjentowi prowadzić normalne i zdrowe życie.

Ekspozycja in vivo - Życie w typowym środowisku i stopniowo wprowadzanie bodźców, które uniemożliwiają pacjentowi żyć normalnym życiem, jest systematycznie prezentowane. To ostatni krok w terapii PE. Ma nadzieję, że pacjenci, zwłaszcza przypadki PTSD, nie mają już okaleczających reakcji na takie bodźce.

Terapeuci nadal monitorują postępy pacjenta, aby zapobiec nawrotom. Z czasem, używając PE do przeprogramowania klasycznego warunkowania Pawlovian. Ma nadzieję pomóc pacjentom w wyzdrowieniu po fobi, PTSD i innych problemach neurologicznych i behawioralnych.

Wymagania dotyczące przedłużonej terapii narażenia

Wielu profesjonalistów nie zaleca PE, pomimo jego logicznej zdolności pomagania pacjentom w rozwiązywaniu dolegliwości. Według amerykańskiego Departamentu Spraw Weteranów PE ma możliwość zwiększenia depresji, myśli samobójczych i ma wysoki wskaźnik rezygnacji.

Jest to naturalny i oczekiwany wynik. Osoby cierpiące na PTSD nie mają mechanizmu radzenia sobie z „żołnierzem” po ich traumatycznym doświadczeniu. Właśnie dlatego cierpią na PTSD.

Jednak jego długotrwałe efekty dla Pacjenci z powodzeniem leczyli przez PE nie może być ignorowany. Atakowanie głównego źródła problemu jako leczenia jest atrakcyjne dla Departamentu Spraw Weteranów. Wykorzystuje go jako preferowaną metodę leczenia.

Ale nie wszyscy są zbudowane dla PE. Wymaga chętnego pacjenta i grupy wsparcia. Łatwo jest znaleźć te wymagania dla pacjentów z PTSD związanymi z walką.

Żołnierze mają wyższy harter psychiczny ze względu na swój trening. Inni żołnierze/weterani mogą działać jako grupa wsparcia, jeśli brakuje im rodziny i przyjaciół, aby byli tam podczas leczenia.

Trudno jest znaleźć chętnych pacjentów spoza kręgu wojskowego. Odpowiedzialni licencjonowani doradcy informują pacjenta i ich rodzin o zagrożeniach związanych z PE.

Pacjenci i ich rodziny wybierające leczenie, które mogłyby pogorszyć objawy i pogorszyć stan, jest mniejszością.

Pomimo potencjalnych powikłań, nadal jest to realne leczenie. Leczenie terapii behawioralnej nie jest nauką ścisłą. Oczekuje się, że średnie mrugnięcia pozostaną niskie.

Przedłużona terapia narażenia stwarza ryzyko, ale po sukcesie ma mniej przypadków nawrotów. Niższe przypadki nawrotów są atrakcyjne dla pacjentów, ich rodzin i terapeutów. Obietnica stałych lub przynajmniej długotrwałych efektów sprawia, że ​​warto ryzykować.