Jak zrównoważyć zależność i niezależność w związku

Prawdopodobnie widziałeś wyidealizowany obraz na Instagramie nowych partnerów w związku, jest przyklejony, nieświadomy ich otoczenia, zaniedbania swoich przyjaciół, rozmawiając tylko o niesamowitych cechach. To jest stereotyp zbyt dużego przywiązania do siebie i zbyt mało niezależności.

Z drugiej strony klisza długoterminowego związku jest całkowicie oderwany, siedząc razem w restauracji bez mówienia, wymykając się w nocy, aby się śmiać z przyjaciółmi, a następnie wracając do domu do siebie. To jest stereotyp zbyt dużej niezależności, zbyt dużej odległości.

Oboje brzmią okropnie na swój sposób, prawda?

Co sprawia, że ​​związek jest „zdrowy”?

Możesz więc być zaskoczony, wiedząc, że zdrowe relacje zawierają trochę obu. Czasami musimy się do siebie zwrócić i stać się trochę słabymi, trochę potrzebującymi. Wtedy w innym czasie musimy być w stanie się wycofać, zaspokoić nasze potrzeby. Magiczna równowaga tych dwóch stanów tworzy partnerstwo, które wydaje się połączone i intymne, ale także dobrze przystosowane i praktyczne.

Wszyscy wiemy, że nie ma jednej osoby, która może być dla nas wszystkim, abyśmy czuli się we wczesnych dniach romansu. Z tego powodu musimy być w stanie sprawić, by czuć się bezpieczni i szczęśliwi, nie oczekując, że partner dostarczy nam te wewnętrzne mocne strony. Kiedy zacząłem pracować z parami, naciskałem je bardziej na niezależność.

Kiedy powiedzieli: „Zwróciłem się do ciebie, a ty nie było cię”, przeciwstawiłem się, zastanawiając się, jak mogą się bardziej zwrócić do siebie.

Jednak z większym doświadczeniem zdałem sobie sprawę, że to nie wystarczyło. Większość par nadal wchodzi w terapię, pytając: „Dlaczego uważam, że mój partner nie ma pleców?„Podstawowe relacje mają być naszym bezpiecznym portem, miejsce, w którym zwracamy się o pokój i wsparcie oraz podstawa presji życia. Mamy prawo prosić o nasz dom, aby był naszą emocjonalną przystanią. To ma sens, aby być potrzebującym. Więc teraz pracuję więcej z parami poruszania się tam iz powrotem między odwróceniem się w stronę siebie i odwracaniem się. Pracujemy również nad tym, że jesteśmy w porządku z czasami, kiedy się boimy, i nie uzyskamy prawidłowej równowagi.

Wiele rzeczy może zrzucić równowagę w związku

Może nasz partner oszukiwał, kłamał, nie słuchał ani nie wydaje się priorytetowo traktować innych działań w naszym czasie. Kiedy nastąpi pęknięcie i nie czujemy się bezpieczni, zwykle jesteśmy przywiązani lub odległe. Przywiązanie wygląda jak dokuczanie, wielokrotnie prosząc o więcej czasu razem, czując się zranienie i łatwo, stając się zazdrością. Odległość jest oznaczona przez zamykanie, czasem odmawiając rozmowy, wychodzenie coraz częściej, mając romans, beznadziejne i bezradne. Ale pod którymkolwiek z tych działań znajduje się poczucie izolacji i rozpaczy. Ostatecznie, kiedy jedyne miejsce, do którego zwracamy się na pokój i miłość, wydaje się niepewne, to traumatyczne.

W dzisiejszych czasach poradnictwo małżeńskie ma tendencję do przekonania, że ​​antidotum na poczucie zranienia przez partnera jest połączenie się z nimi. Pary zachęcane są do wzajemnej gniewu, patrzenia na wzajemne oczy, budowania więcej działań, aby poczuć się intymnym. I wszystkie te rzeczy są ważne-tak długo, jak są przeciwne solidnym, pełnym życiu poza małżeństwem. To pozwala każdemu partnerowi poznać swoją wartość. Wiedzieć, czego chcą od drugiego. Wiedzieć, że nie pozostają ze strachu lub dlatego, że nie sądzą, że mogą przetrwać poza małżeństwem.

Niezależność i zależność to dwie strony tej samej monety

Niektórzy klienci obawiają się, że jeśli ćwiczą jedną stronę skali, stracą przyczepność na drugiej. „Jeśli zacznę robić własne śniadania i nie patrzę, żeby się mną zająć, przestanę potrzebować od niej czegokolwiek.”Lub„ Jeśli poprosię go, aby mnie uzupełniał, będę zbyt polegał na jego obrazie."

Ale prawda jest taka, że ​​możliwe, może nawet proste, ustalić równowagę. Potrzebujemy trochę tego, trochę tego i mnóstwa ruchu tam iz powrotem między nimi. To ciągły taniec. Zawsze jest miejsce, abyśmy się zamknęli lub odejść od naszych partnerów, aby lepiej o siebie dbać. Tak długo, jak pamiętamy, że należy wrócić i można ich potrzebować.