Jak znaleźć środowisko między prywatnością a intymnością

W tym artykule

• Konflikt potrzebujący prywatności i intymności
• Potrzeba prywatności jest źle interpretowana przez drugiego partnera
• Rozpoznaj wzór zranienia i przepraszania
• Poczucie bólu jest często związane z niewystarczająco bezpiecznymi granicami
• Wątpliwości prowadzą do niechęci do popełnienia
• Ćwicz przebaczenie
• Terapia dysfunkcyjnego wzoru

Okropnych wątpliwości związanych z wyglądem, W końcu niepewności, że możemy zostać złudzeni, Że mogą być poleganie i nadzieja, ale w końcu spekulacje. ~ Walt Whitman ~

Większość ludzi tęskni za większą intymnością i przywiązaniem w swoim życiu. Najczęściej starają się zaspokoić te potrzeby poprzez relacje, głównie relacje ze specjalną osobą lub partnerem. Jednak w każdym związku istnieje niewidoczne ograniczenie ilości lub poziomu bliskości emocjonalnej i fizycznej.

Kiedy jeden lub obaj partnerzy osiągną ten limit, zaczynają się nieprzytomne mechanizmy obrony. Większość par dąży do zwiększenia i pogłębienia swojej zdolności do intymności, ale bez świadomości wrażliwości obu partnerów wokół tego ograniczenia, dystansowanie, zranienie i gromadzenie rachunków jest bardziej prawdopodobne.

Myślę o tym limicie jako współczuciu wspólnym, nieodłącznym atrybutem pary. Jednak w przeciwieństwie do ja.Q. może wzrosnąć wraz z celową i regularną praktyką.

Konflikt potrzebujący prywatności i intymności

Potrzeba prywatności i indywidualności jest bardzo podstawowa i jest obecna w każdym z nas, podobnie jak potrzeba połączenia, lustra i intymności. Konflikt między tymi dwiema grupami potrzeb może prowadzić do walki i prawdopodobnie wzrostu.

Wewnętrzna rozmowa, często nieprzytomna, może powiedzieć coś w stylu: „Jeśli pozwolę, aby ta osoba zbliżyła się do mnie i rozważyła jej potrzeby, zdradzam własne potrzeby. Jeśli zadbam o własne potrzeby i chronię swoje granice, jestem samolubny lub nie mogę mieć przyjaciół."

Potrzeba prywatności jest źle interpretowana przez drugiego partnera

Większość par rozwija dysfunkcyjny wzór wspólny, który podważa intymność.

Zwykle, jeśli nie zawsze, opiera się na podstawowych mechanizmach obronnych osób. Często zdarza się, że tak nieświadoma obrona jest zauważana przez drugiego partnera i są traktowane osobiście, interpretowane jako atak lub porzucenie, zaniedbanie lub odrzucenie.

Tak czy inaczej, wydają się dotykać wrażliwych punktów drugiego partnera i wywołują swoje stare odpowiedzi, które są głęboko zakorzenione w dzieciństwie.

Rozpoznaj wzór zranienia i przepraszania

Jedno takie nieporozumienia zwykle zdarza się, gdy jeden lub obaj partnerzy zostaną ranne. Niezbędne jest, aby stabilność związku nauczyła się rozpoznawać wzorce, które prowadzą do zranienia i przepraszania, gdy zostaną zauważone.

Przeprosiny domyślnie potwierdzają zaangażowanie w związek. Ważne jest, aby od razu zauważyć, że przeprosiny nie są przyznaniem się do winy. Jest to raczej uznanie, że drugi jest ranny, a następnie wyraz empatii.

Poczucie bólu jest często związane z niewystarczająco bezpiecznymi granicami

Partner, który był obrażony, ma tendencję do reagowania krzywdzącymi działaniami lub słowami, które utrwalają walkę i zwiększają odległość. Powrót do połączenia wymaga renegocjacji granic wraz z potwierdzeniem zaangażowania w związek.

Otwartość na negocjacje wyraża zrozumienie, że indywidualne granice i głębokie połączenie nie wykluczają się wzajemnie. Raczej mogą rosnąć i pogłębić obok siebie.

Wątpliwości prowadzą do niechęci do popełnienia

Wspólnym mechanizmem obronnym jest wątpliwość, która prowadzi do niechęci do zatwierdzenia. Kiedy ludzie są na ogrodzeniu, wyrażając wątpliwości, używając słów, mowy ciała lub innych zachowań, wstrząsa podstawą relacji i prowadzi do odległości i niestabilności.

Kiedy jeden partner wyraża nieufność, drugi może doświadczyć odrzucenia lub porzucenia i nieświadomie reaguje na własną typową obronę.

Ćwicz przebaczenie

Jest nieuniknione, że partnerzy ranią się nawzajem. Wszyscy popełniamy błędy, mówimy niewłaściwe rzeczy, bierzemy rzeczy osobiście lub źle rozumieć intencję drugiego. Dlatego ważne jest, aby praktykować przeprosiny i przebaczenie.

Nauka rozpoznawania wzorca i, jeśli to możliwe, zatrzymaj go i przeproś jak najszybciej, jest niezbędną umiejętnością do zachowania pary.

Terapia dysfunkcyjnego wzoru

Kiedy identyfikujemy dysfunkcyjny wzór podczas sesji terapeutycznej, a obaj partnerzy mogą go rozpoznać. Takie wzorce prawdopodobnie powtarzają się regularnie. To czyni je wiarygodnym przypomnieniem dla pracy pary nad uzdrowieniem ich związku.

Kiedy jeden partner może powiedzieć drugiemu „kochanie, czy teraz robimy wszystko, o czym rozmawialiśmy podczas ostatniej sesji terapeutycznej? Czy możemy spróbować zatrzymać się i być razem?„To wyrażenie jest zobowiązaniem do związku i jest postrzegane jako zaproszenie do odnowienia lub pogłębienia intymności. Kiedy zranione jest zbyt wielkie, jedyną opcją może być opuszczenie sytuacji lub zrobienie przerwy.

Kiedy tak się dzieje, radzę parom, aby próbowały uwzględnić oświadczenie o zaangażowaniu. Coś w stylu: „Jestem zbyt ranny, żeby tu zostać, idę na pół godziny spacerem. Mam nadzieję, że możemy porozmawiać, kiedy wrócę."

Łamanie połączenia, albo fizycznie odchodząc lub pozostając cichym i „stonewalling” zwykle prowadzi do wstydu, co jest najgorszym uczuciem. Większość ludzi zrobiłaby wszystko, aby uniknąć wstydu. W tym oświadczenie o zamiarze utrzymania połączenia łagodzi wstyd i otwiera drzwi do naprawy, a nawet do większej bliskości.

Walt Whitman kończy wiersz o wątpliwościach o wiele bardziej nadziei:

Nie mogę odpowiedzieć na pytanie dotyczące pozorów ani tożsamości poza grobem; Ale chodzę lub siedzę obojętny-jestem zadowolony, On z mojej ręki całkowicie mnie zadowolił.

To „trzymanie ręki” nie musi być doskonałe. Całkowita satysfakcja opisana wiersz wynika z głębokiej świadomości i akceptacji, że każdy związek opiera się na kompromisie. Akceptacja jest częścią dorastania, pozostawiania nastoletnich lat i ich idealizmu i stania się dorosłym. Czytałem także w tych końcowych wierszach wiersza, chęć porzucenia niepewnego, wątpliwego lub podejrzanego i całkowicie przyjęcia radości zaufania, dojrzałego związku.

Budowanie zaufania to prosta praktyka składania małych obietnic i nauki ich utrzymania. Jako terapeuci możemy pokazać parom możliwości wystarczająco małych obietnic i pomóc im konsekwentnie ćwiczyć, dopóki zaufanie nie zacznie zakorzeniać.

Umożliwienie podatności powoli rozszerza iloraz intymności. Przerażające jest być wrażliwe, ponieważ bezpieczeństwo jest jedną z najbardziej podstawowych potrzeb ludzkich. Jednak najlepsza praca par jest wykonywana dokładnie w tym regionie, w którym podatność, a nawet niewielka zraniona można przywrócić szczerze przeprosiny i jasne wyrażenie zaangażowania, a następnie przekształcić w intymność.