Historia mojego dwubiegunowego męża

(Jak powiedziano Anand Nair)

Zawsze miałem bardzo wyidealizowane pojęcia małżeństwa. Kiedy byłem młodszy, nie mogłem się doczekać, aby pewnego dnia znaleźć mężczyznę moich marzeń i zawiązać węzeł. Wierzyłem, że życie stało się Rosier dopiero po ślubie. Dlatego byłem podekscytowany, gdy tata powiedział mi o „propozycji”, która przyszła nam na naszą drogę, dla mnie. Samuel był facetem, którego widziałem, kiedy studiowałem biologię na uniwersytecie. Był trochę stara szkoła i poprosił mojego ojca o moją rękę, zanim się do mnie zbliżył. Uwielbiałem jego styl i byłem całkowicie podekscytowany! Wtedy nigdy nie wyobrażałem sobie, że tak naprawdę mieszkam z mężem dwubiegunowym.

Życie z dwubiegunowym małżonkiem

Spis treści

• Życie z dwubiegunowym małżonkiem
  • Z biegiem czasu dowiedziałem się, że mój mąż jest dwubiegunowy
  • Odszedłem od mojego dwubiegunowego męża, ale wrócił
  • Trwał rozwód
  • Ale bycie małżonkiem męża dwubiegunowego było moim przeznaczeniem
• FAQ

Samuel był przystojnym lekarzem. Na powierzchni nie było nic złego. Był doskonałym facetem. Świetny wygląd, niesamowita budowa i wspaniała praca - miał wszystko. Czułem się tak szczęśliwy, że chciał, żebym został jego żoną. Myślałem, że mogę żyć szczęśliwie z kimś, kto chciał mnie jako żony.  Więc zgodziłem się. Zanim skończyłem 19 lat, zrezygnowałem z studiów na uniwersytecie i ożeniłem się z nim.

Pierwsza noc w naszym życiu po ślubie była raczej nieprzyjemna. Wydawało się, że nie martwił się o mnie i był zajęty tylko własnymi potrzebami. Przypadło mi to jako szok, ponieważ kiedy Samuel i ja spędzaliśmy czas w księgarniach i kawiarniach w pierwszych dniach, kiedy się umawialiśmy, nigdy nie wydawał się tak samolubny.

Potem w końcu przyszedł dzień, kiedy wyjechaliśmy do Ohio, gdzie zdobył nową pracę. Po przeprowadzce czułem się, jakbym w ogóle nie mógł się z nim komunikować. Jeśli nie zgadzam się z niczym, co powiedział, krzyknął na mnie i całkowicie mnie upokorzył. Był tak głośny, nawet sąsiedzi mogli go usłyszeć. Kiedy jest zły, rzucił rzeczy i złamał naczynia. Przez miesiące byłby agresywny, pełen pychy. Potem nagle użalał się, aż do następnego huśtawki nastroju. Tym razem nigdy nie przyszło mi do głowy, że mogę żyć z dwubiegunowym małżonkiem.

Powiązane czytanie: Dlaczego ściganie po ślubie nie jest dobrym pomysłem

Z biegiem czasu dowiedziałem się, że mój mąż jest dwubiegunowy

Nie powiedziałem rodzicom nic o jego dziwnym zachowaniu. Martwię się, że wpłynie to na zdrowie mojego ojca i stresuje go. Postanowiłem sobie z tym poradzić.

Lata minęły, gdy tolerowałem zachowanie Samuela. Urodziłem dwie piękne córki. Samuel był często wrogo nastawiony do starszej córki, podczas gdy ulega młodszemu. Wołałby młodszego do swoich studiów, kupuje jej rzeczy, ciągle ignorując nasze starsze dziecko. Jest to jeden z najgorszych błędów rodzicielskich, jakie może popełnić osoba. Moje serce złamało moją niezdolność do interwencji, ponieważ gdybym to zrobił, odwróciłby dom do góry nogami w przypływie wściekłości.

W miejscu pracy kiedyś groźnie ścigał kolegę z tytułu nieporozumienia. Następnie został skierowany do psychiatry. Wtedy nauczyliśmy się przyczyny całego jego mylącego i nieregularnego zachowania. Samuel zdiagnozowano zaburzenie afektywne dwubiegunowe (BPD). Otrzymał leki, aby poradzić sobie z tym samym. Zachował swoją pracę, ponieważ jego szefowie czuli współczucie dla swojej rodziny.

Ale cierpiałem. Cierpiałem przez 15 lat z powodu małżeństwa z kimś z chorobą afektywną dwubiegunową. Potem mój tata zmarł, a moja mama została sama. To dało mi szansę przeprowadzki do jej domu, aby wesprzeć i opiekować się nią. Po 15 latach mojego małżeństwa czułem się, jakbym mógł swobodnie oddychać!

Odszedłem od mojego dwubiegunowego męża, ale wrócił

Moje życie zatrzymało się o 19, kiedy postanowiłem wziąć ślub i zostać żoną Samuela. Ale to była moja szansa, aby to wszystko odzyskać. Więc zdecydowałem, że chcę być niezależną kobietą. Nauczyłem się prowadzić. mam nową pracę. Dziewczyny były szczęśliwe i wyróżniały się w szkole.

Po 20 latach pracy szef Samuela dał mu wybór rezygnacji z pracy lub „na pokład” z powodów psychiatrycznych. Wybrał ten pierwszy, a następnie dołączył do nas w domu mojej matki. Nieregularny w przyjmowaniu leków, mój mąż dwubiegunowy zawrócił między „Mania” i „Depresja”. Kiedyś ścigał naszą córkę wokół domu, machając do niej nożem. Nie mogła spać całej nocy, ponieważ była tak traumatyczna przez cały incydent.

Następnego ranka rozmawiała o tym ze swoim wujkiem i zwierzyła się mu. Wtedy rodzina w końcu wiedziała, że ​​Samuel ma problem i wszyscy dowiedzieli się, że mój mąż ma dwubiegunowy. Gdy rodzina się wiedziała, zgodzili się, że takie zachowanie jest niebezpieczne i kazali mi zadzwonić o pomoc, następnym razem, gdy Samuel źle zachował się z każdym z nas.

Powiązane czytanie: 10 ważnych elementów Zaufanie W związku

Trwał rozwód

Kilka dni później, kiedy zobaczyłem wczesne oznaki manii u mojego dwubiegunowego męża, zadzwoniłem do dwóch moich kuzynów i siostry mojego męża, szukając pomocy. Kiedy przyszli, mój mąż wciąż był w maniakalnym nastroju i nie zgodziłby się na pomoc psychiatryczną. Wściekły, że wezwałem do pomocy, Samuel powiedział, że rozwiedzie mnie, a nawet nazwał prawnika następnego dnia.

Zaproponował, że da mi połowę swoich pieniędzy. W oczekiwaniu na rozwód Samuel wyprowadził się do domu swojej siostry. Nie mógł żyć sam w takim stanie. Ale w ciągu kilku dni walczył także ze swoją siostrą i kazano mu wyprowadzić się.

Nic dziwnego, że Samuel zadzwonił do mojego kuzyna i powiedział: „Powiedz Paige, że jej wybaczyłem. Cofam się.„Po raz pierwszy w życiu zajęłem silne stanowisko. Powiedziałem mu, że nie był mile widziany. Nie chodziło o mnie, powiedziałem o tym, ponieważ chciałem zapewnić bezpieczeństwo mojej córce. Powiedziałem mu, że będziemy kontynuować jego plany rozwodu za wzajemną zgodą. Mój mąż przeniósł się do placówki gościnnej zapewnianej przez jego pracodawców.

Ale bycie małżonkiem męża dwubiegunowego było moim przeznaczeniem

Sąd rodzinny dał nam 6 miesięcy na pogodzenie się i wymyślenie sposobu na bycie razem. Gdybyśmy chcieli rozstać się po tym, sąd dałby separację.

W międzyczasie mój mąż nieustannie walczył z pracodawcami. Nie miał miejsca na pobyt i był bezrobotny. Zakładam, że on również całkowicie zjadł swoje oszczędności. Więc jego siostra pozwoliła mu zostać w jej domu, pod warunkiem, że przyjmie leki zgodnie z przepisem psychiatry. Samuel niechętnie się zgodził.

Po dwóch miesiącach mój mąż chciał wycofać petycję rozwodową. Zgodziłem się na warunki, że nie będziemy mieszkać w tym samym domu, mimo że pozostaniemy w związku małżeńskim. Tak się dzieje, gdy kobieta traci zainteresowanie mężem. Nie mogłem już być tak blisko niego. Wycofaliśmy petycję, gdy spełnił moje żądania.

Oboje mieszkaliśmy osobno przez następne trzy lata, aż siostra Samuela zmarła z powodu raka piersi. Znowu był bezdomny, który nie ma gdzie iść. Powiedziałem, że może wrócić i zostać z naszą rodziną, ale w moich warunkach; głównie, że regularnie przyjmował swoje leki. Zgodził się, a ja znów mieszkałem z moim dwubiegunowym mężem.

Teraz minęło ponad rok, odkąd mój mąż wrócił. To nie jest idealne, ale jest możliwe do opanowania. Moje córki się wyprowadziły. Więc teraz moja matka, mój mąż i ja w domu. Jestem tak szczęśliwy, jak to tylko możliwe. Przynajmniej nie może mnie zastraszyć tak, jak lubił po raz pierwszy o ślubie. Myślę, że małżeństwo z kimś z afektywnym dwubiegunowym jest tylko w moim przeznaczeniu.

FAQ

Zaburzenie afektywne dwubiegunowe charakteryzuje się wieloma wahaniami nastroju. Więc jeśli masz dwubiegunowy małżonka lub przyjaciela, zauważysz, że ulegną one ekstremalnymi atakami manii, gniewu i frustracji, a następnie nagłe ataki depresji i izolacji. Mężczyźni zwykle również wykazują większą agresję, a także mogą rozwinąć problem z nadużywaniem substancji lub stać się alkoholikiem.

Jeśli małżonek dwubiegunowy korzysta z prawidłowego leczenia, prawdopodobnie może, ale będzie to długa droga. Ekstremalny nastrój, z którym trzeba sobie poradzić podczas małżeństwa z chorobą afektywną dwubiegunową, nie jest łatwe dla kobiety.

Jasne, mogą. Zaburzenie psychologiczne nie oznacza, że ​​inni nie mogą kochać ani być kochane.

Unikanie przywiązania: przyczyny i to, jak wpływa to na relacje

Randki z narcyzem? Oto znaki i sposób, w jaki cię zmienia

6 doświadczeń par na temat tego, jak terapia rozmowy pomogła ich relacjom