Co to jest teoria przywiązania? Wyjaśniono historię i teorie

W tym artykule

• Co to jest teoria przywiązania?
• Jak style przywiązania wpływają na romantyczne relacje
• Bowlby i teoria przywiązania Ainswortha wyjaśniła
• 4 różne style przywiązania
• Dziwna sytuacja Ainswortha
• Teoria deprywacji matki
• Style przywiązania w relacjach dorosłych
• Wniosek

Dorastając, nie wszyscy mieli taką samą jakość relacji z rodzicami/opiekunami. Niektóre dzieci czuły się bezpieczne, kochane i opiekowane przez rodziców, podczas gdy inne nie mieli luksusu posiadania kogoś, kto oferował potrzebną jakość wsparcia rodzicielskiego.

Dlatego, gdy stają się dorosłymi, wpływa to na ich relacje z innymi ludźmi- w tym relacje romantyczne.

W tym artykule dowiesz się o teorii przywiązania. Ta teoria jest jednym z najczęstszych badań pokazujących, w jaki sposób związek między dziećmi i ich podstawowego opiekuna kształtuje ich relacje z innymi, gdy stają się dorosłymi.

Powiązane czytanie: Wskazówki dotyczące równoważenia rodzicielstwa i małżeństwa

Co to jest teoria przywiązania?

Teoria przywiązania jest badaniem psychologicznym, które zostało po raz pierwszy opracowane przez najważniejszego brytyjskiego psychologa, Johna Bowlby'ego.

Koncentruje się na relacjach między dziećmi a ich rodzicami oraz na tym, jak dzieci reagują, gdy są oddzielone od podstawowych opiekunów. Ponadto badanie to próbowało zinterpretować lęk i cierpienie, które dzieci doświadczają po ich separacji i związanych z nim skutkach.

Po badaniu teoria przywiązania stwierdziła, że ​​dzieci potrzebują solidnej więzi emocjonalnej z rodzicami lub opiekunami, aby zapewnić zdrowy rozwój.

Dlatego jeśli istnieją przeszkody w tworzeniu tej więzi emocjonalnej, może to wpłynąć na perspektywę związków dziecka, gdy stają się dorosłym.

Badanie Chrisa Fraleya zatytułowane na temat teorii przywiązania jest otwarte na wzrok do zrozumienia więcej o tej koncepcji psychologicznej i jej implikacjach dla relacji.

Jak style przywiązania wpływają na romantyczne relacje

Nie wszystkie relacje romantyczne mogą się rozwinąć w ten sam sposób ze względu na różne istniejące style przywiązania. Na przykład osoby z bezpiecznymi przywiązaniami są zadowoleni ze swoich partnerów i czują się bezpiecznie, kochani i połączeni.

Z drugiej strony osoby z niespokojnym stylem przywiązania są dość przywiązane i niepewne. Niektóre z ich bezczynności mogą zniechęcić do partnera.

Osoby z unikającym przywiązaniem zwykle czują się niezależne, nie potrzebując wsparcia emocjonalnego partnera. Niezorganizowany styl przywiązania charakteryzuje się pragnieniem więzi emocjonalnych i nie chce ich jednocześnie. Takie osoby mają tendencję do niezdecydowanego tego, czego chcą w związku.

Bowlby i teoria przywiązania Ainswortha wyjaśniła

Co to jest teoria przywiązania? I kto o tym omówił po raz pierwszy?

John Bowlby był brytyjskim psychologiem, który omówił pierwszą teorię przywiązania. Jego teoria wyjaśniła przywiązanie jako ciągłe połączenie psychologiczne między ludźmi.

Teoria Bowlby została opracowana w celu wyjaśnienia, w jaki sposób tworzone są więzi między opiekunami i niemowląt. Jednym z ważnych na wynos jego badań było to, że więzi między niemowlętami i ich opiekunami mają duży wpływ, który będzie trwał przez całe życie.

Teoria przywiązania Bowlby'ego w związkach zidentyfikowała cztery etapy, w których dzieci przywiązują się do rodziców lub opiekunów.

Scena 1: Narodziny do 3 miesięcy

Od poczęcia większość niemowląt woli patrzeć na niektóre twarze i słuchać niektórych głosów. W tym okresie reagują na ludzi, ale nie mogą rozpoznać jednego od drugiego. Gdy się starzeją, zaczynają się uśmiechać na twarze, co sugeruje, że opiekun odwzajemni się, wzmacniając w ten sposób przywiązanie.

Etap 2: 3 do 6 miesięcy

W tej fazie niemowlęta zaczynają wykazywać swoje preferencje dla osób, które lubią. Będą się uśmiechać i chichoczą w znanych ludzi, ale patrzą na nieznajomych. Kiedy są w dyskomforcie, tylko ich preferowani ludzie będą mogli je rozweselić.

Etap 3: 6 miesięcy do 3 lat

W tym momencie preferencje dziecka dla konkretnej osoby stają się głębsze. Doświadczają lęku na separacji, gdy osoba jest niedostępna. Kiedy zaczną się czołgać, mogą śledzić tę specjalną osobę w dowolnym miejscu.

Etap 4: 3 lata do końca dzieciństwa

Bowlby doszedł do wniosku, że dzieci w tym wieku zaczynają zauważać, że ich opiekunowie mają osobiste obowiązki. Tak więc wykazują mniej niepokoju lub troski, gdy ich ulubionych nie ma już od jakiegoś czasu.

Mary Ainsworth była kolejnym kluczowym naukowcem, który dodatkowo objaśnił teorię przywiązania. Była asystentką badawczą Bowlby i była odpowiedzialna za rozwój „dziwnej sytuacji."

Z obserwacji dziwnych sytuacji Ainsworth i jej koledzy zidentyfikowali trzy style przywiązania: bezpieczne, niespokojne i unikające. Później dodano czwarty styl przywiązania, niezorganizowane przywiązanie.

Aby dowiedzieć się więcej o teorii przywiązania Ainswortha, sprawdź badanie Susanne Jones, które rozwinęło tę teorię, badając ją w odniesieniu do komunikacji, relacji interpersonalnych itp.

4 różne style przywiązania

Style przywiązania są przedstawione przez różne sposoby interakcji w relacjach rodzinnych i romantycznych. W relacjach rodzinnych style przywiązania pokazują, w jaki sposób rodzice wchodzą w interakcje z dziećmi i odwrotnie. Podczas gdy w relacjach romantycznych pokazuje, jak partnerzy wchodzą w interakcje.

Dziś istnieją cztery style przywiązania, a mianowicie: bezpieczny typ przywiązania, rodzaj przywiązania niespokojnego, rodzaj przywiązania do unikające.

1. Bezpieczne przywiązanie

Bezpieczny styl przywiązania to umiejętność tworzenia troskliwych, kochających i bezpiecznych relacji z innymi ludźmi. Bezpiecznie przywiązana osoba może kochać innych i być kochanym. Mogą również zaufać i ufać.

Zgodnie z teorią bezpiecznego przywiązania, tacy ludzie nie boją się, kiedy ludzie lub ich partnerzy nie są w tej samej przestrzeni. Dlatego mogą być niezależne, a także zależne jednocześnie bez przekraczania granic.

Ponadto jedną z cech bezpiecznego stylu przywiązania jest możliwość posiadania uczciwej i otwartej komunikacji we właściwym czasie. Ponadto kolejną cechą jest samoregulujące emocje poprzez zdrowe umiejętności radzenia sobie.

Wreszcie ludzie z bezpiecznym stylem przywiązania mogą zakończyć relacje we właściwym czasie.

2. Niespokojne przywiązanie

Ktoś z niespokojnym stylem przywiązania będzie miał trudności z bezpiecznym w związku, często z powodu tego, jak zostały wychowane lub przeszłe wydarzenia. Na przykład osoba z tym stylem przywiązania prawdopodobnie nie ma, apodyktycznych rodziców i jest niezgodna z ich ról.

Z wiekiem zaczynają wykazywać obawy przed odrzuceniem lub porzuceniem w swoich przyjaźniach i związkach. Dla ludzi w relacjach romantycznych będą oni zależni od swoich małżonków w celu zatwierdzenia i potrzeb.

Jednym ze sposobów identyfikacji kogoś z tym stylem przywiązania jest jego niska samoocena i przywiązanie. Będą również walczyć o utrzymanie zdrowych granic, ponieważ nie wiedzą, co mają na myśli.

3. Unikanie przywiązania

Każdy z unikającym stylem przywiązania może nie być łatwy do zdrowego relacji. Osoby, których rodzice zostali wycofani lub zaniedbani, prawdopodobnie mają ten styl przywiązania. Dlatego tacy ludzie mogą rzadko żądać pomocy lub wyrażania emocji i uczuć.

Mogą więc nie łączyć się emocjonalnie ze swoim partnerem- zarówno świadomie, jak i nieświadomie. Jeśli przeżywają trudne czasy, wolą sobie z tym poradzić, zamiast się docierać do ludzi. Wolą priorytetowo traktować swoją niezależność zamiast partnerstwa z ludźmi.

4. Przerażony typ unikania

Typ strachu-unikający jest również znany jako niezorganizowany styl przywiązania. To jest połączenie niespokojnych i unikających typów przywiązania. Ktoś z tym stylem przywiązania może pragnąć przywiązania, a także może brwi, że marszczy brwi.

Mogą też chcieć, aby romantyczny partner kochał i troszczył się o nich, a jednocześnie mogą niechętnie wchodzić w jeden. Jeśli ktoś ma ten styl przywiązania, przyczynę można prześledzić nieistniejącym, niespokojnym i niewiarygodnym rodzicom.

Jedną z powszechnych cech typu strachu-unikającego jest to, że ich relacje są zawsze zdezorganizowane i chaotyczne. Podczas gdy pragną bliskości ludzi, odsuwają ich również.

Dziwna sytuacja Ainswortha

Dziwna sytuacja Ainsworth jest standaryzowana procedura w stylu przywiązania opracowana przez Mary Ainsworth.

To badanie, zwane także dziwną klasyfikacją sytuacji (SSC), zostało opracowane w celu obserwowania związku między dziećmi korzystającymi z różnych opiekunów. Ponadto wyniki tego badania miały pokazać różne poziomy i różne rodzaje przywiązania u dzieci.

Mary Ainsworth i jej koledzy, głównie psychologowie rozwojowi, przeprowadzili ten test psychologii przywiązania w laboratorium. Ludzie użyte w tym teście były matki i dziecko. Oto podział na to, jak nastąpiło każdy odcinek.

1. odcinek: Matka i dziecko wchodzą do pokoju

Drugi odcinek: Tylko matka i dziecko są same w pokoju, a dziecko jest zachęcane do zwiedzania pokoju bez ograniczeń

3. odcinek: Nieznajomy wchodzi do pokoju i omawia z matką. Nieznajomy próbuje również odbyć krótką interakcję z dzieckiem. Matka opuszcza pokój po kilku minutach

4 odcinek: Nieznajomy, który jest teraz w pokoju z dzieckiem, próbuje utrzymać firmę dziecięcą.

5. odcinek: Matka wchodzi do pokoju i czeka, aż dziecko otrzyma je przy drzwiach. W tym momencie nieznajomy odchodzi.

6 odcinek: Matka po raz drugi opuszcza pokój, a dziecko pozostaje same na kilka minut

7. odcinek: Nieznajomy wchodzi do pokoju, zostaje i wchodzi w interakcje z dzieckiem

8 odcinek: Matka po raz ostatni wchodzi do pokoju, a nieznajomy odchodzi.

Z tego badania odkryto cztery wzorce przywiązania. Pierwszy był znany jako bezpieczny (b).

Dziecko z bezpiecznym stylem przywiązania zaangażuje nieznajomego w obecność opiekuna. Kiedy ich opiekun odchodzi, mogą być smutni, ale po powrocie stają się szczęśliwi. Dziecko czuje się bezpieczne i pewne, że obecność ich opiekuna rozwiązuje ich potrzeby.

Drugim wzorem jest niespokojny, niepewny (a). Każde dziecko z tym wzorem przywiązania będzie mniej troszczyć się, jeśli ich opiekun odejdzie lub powróci, a to samo dotyczy nieznajomego.

Trzecim wzorem z tego badania jest niespokojne/odporne, niepewne (C). Dzieci z tym wzorem były niezadowolone przed separacją i nie było łatwo je pocieszyć, gdy ich opiekun powrócił.

Ostatni wzór został odkryty znacznie później przez Mary Main, która była studentką Ainsworth. Ten styl przywiązania charakteryzował się różnymi zachowaniami sytuacyjnymi typowymi dla pierwszych trzech klasyfikacji.

Teoria deprywacji matki

Termin „deprywacja matki” została wymyślona przez Johna Bowlby'ego, znanego psychiatrę i psychoanalitycznego. Zastosowano deprywację matki, aby wykazać skutki oddzielania małych dzieci lub niemowląt od ich matek lub ścisłego substytutu.

Bowlby utrzymywał, że jeśli przywiązanie między opiekunem a niemowlęciem jest regularnie zakłócane, może powodować długoterminowy negatywny wpływ na dziecko. Te efekty mogą być emocjonalne, społeczne, a czasem poznawcze.

Jednym z głównych punktów tej teorii, która również podwaja się jako teoria przywiązania Bowlby, jest to, że przywiązanie jest niezbędne do przetrwania niemowlęcia.

Mimo że Bowlby nie uznał, że dla dziecka będą inne osoby przywiązania, stwierdził, że pierwotna więź powinna być między dzieckiem a ich matką.

Uważał, że to przywiązanie miało większe znaczenie niż kolejne utworzone z innych relacji.

Kolejnym punktem psychologii teorii przywiązania jest to, że dzieci powinny otrzymać opiekę niestopową z pierwotnej postaci przywiązania, która przydarzyła się matce. Ta ciągła opieka miała działać przez pierwsze dwa lata życia dziecka.

Bowlby postulował, że jeśli dziecko nie otrzyma potrzebnej opieki w tym okresie, skutki tego deprywacji matki mogą być brutalne i nieodwracalne.

Bowlby uważał, że deprywacja matki może zmniejszyć inteligencję dziecka i uczynić je bardziej przestępczymi. Twierdził również, że dziecko może stać się bardziej podatne na depresję z powodu zakłócenia dziecka i ich głównego opiekuna- matki.

Style przywiązania w relacjach dorosłych

Według różnych badań nad teorią przywiązania, style przywiązania zwykle rozwijają się na wczesnym etapie życia i w większości pozostają takie same z czasem. Nie wyklucza to jednak faktu, że niektóre osoby z pewnymi stylami przywiązania mogą celowo lub w niektórych sytuacjach życiowych.

Jeśli chodzi o teorię przywiązania u dorosłych, ważne jest, aby zauważyć, że sposób, w jaki relacjonujesz w swoim związku, ma duży związek z stylem załącznika.

• Bliskie związki

W przypadku bliskich związków, takich jak przyjaźnie i znajomi, ktoś z bezpiecznym stylem przywiązania z łatwością zaprzyjaźnia się i pielęgnuje je we właściwy sposób. Ponadto rozumieją granice takich związków i w większości nie są obrażone, gdy ich przyjaciele anulują się.

Jeśli czujesz się niespokojny, kiedy nie słyszysz od przyjaciela lub bolało się, jeśli anulują wizytę, najprawdopodobniej masz niespokojny styl przywiązania.

Osobom z unikającym przywiązaniem trudno jest być bliskim ludziom, ponieważ nie mogą sobie pozwolić na wrażliwość. To sprawia, że ​​są niewygodne.

Wreszcie, jednostka z przywiązaniem do uinającego się, pragnie bliskich przyjaźni, ale są oderwane, ponieważ boją się zranienia.

• Rodzicielstwo

Jeśli chodzi o rodzicielstwo, bezpiecznie przywiązane dzieci często czują się bezpiecznie, pewne siebie i kochane przez swoich opiekunów. Jeśli są oddzielone od swoich opiekunów, doświadczają prawdziwego smutku, ale po powrocie są radosne.

Zasadniczo dzieci o bezpiecznym stylu przywiązania mają większy szacunek niż ich odpowiedniki. Jednak w przypadku niespokojnego stylu przywiązania takie dzieci nie są pewne, czego się spodziewać w odniesieniu do obecności opiekuna.

Stąd zawsze odczuwają niepokój i nie są pewni, że inni ludzie zamierzają się do nich zbliżyć. W przywiązaniu do unikania rodzice nie są emocjonalnie dostępni i mogą być źli na swoje dzieci.

Takie dzieci postrzegają ludzi jako nieprzyjazne, zimne, a czasem manipulacyjne. Dlatego zachowują dystans emocjonalny, aby nie ranne.

Przywiązanie z uczekiwaniem strachu zaczyna się, gdy dziecko zawsze się boi lub zagrożone obecnością rodzica. Takie dzieci dorastają na dorosłych z niewytłumaczalną traumą i niezorganizowanymi relacjami.

Powiązane czytanie: Wskazówki dotyczące równoważenia rodzicielstwa i małżeństwa

• Miłość

Zgodnie z definicją przywiązania dorośli o bezpiecznym stylu przywiązania wyrażają swoje emocje bez powstrzymywania. Mogą być niezależne i zależne, a ich partnerzy zawsze mogą na nich polegać. Takie relacje są oparte na miłości, uczciwości i bliskości emocjonalnej.

W odniesieniu do niespokojnego stylu przywiązania, ludzie podłączeni w ten sposób często szukają wsparcia i aprobaty partnera. Mimo że cenią swojego partnera i związek, często martwią się, że ich partnerzy nie są tak zaangażowani jak.

Osoby z unikającym stylem przywiązania są w większości niezależne, silne i samotne Rangers. Tacy ludzie wierzą, że ich związek jest tylko jednym z aspektów ich życia. Unikają w zależności od partnera i są dobre w ukrywaniu swoich uczuć.

Wreszcie, ludzie z uczekiwani mają problemy w zależności od partnera. Nie chcą zbyt emocjonalnie inwestować w unikanie zranienia.

Powiązane czytanie: Czym jest miłość?

• Rozwód

Ludzie z bezpiecznym stylem przywiązania mogą mieć satysfakcjonujące relacje, ale mogą również doświadczać złamanych serc. Jednak kiedy to robią, są pewni, że mogą odejść od rozwodu i znaleźć inny związek, który spełnia ich cel.

Osobom z niespokojnym stylem przywiązania mogą mieć trudności z przejściem z powodu problemów związanych z przywiązaniem. Byli przyzwyczajeni do walidacji partnera i ciągłego zapewnienia, którego obecnie brakuje w ich nowym życiu.

Osoby z unikającym stylem przywiązania mogą odłączyć się od reszty świata, gdy się rozwodzą. Unikną swojego byłego partnera, aby zmniejszyć efekt stresu emocjonalnego.

Podobnie ludzie z przerażającym stylem przywiązania do unikania starają się unikać wszystkiego związanego z ich byłym partnerem, koncentrując się na innych aspektach życia. Chcą iść dalej, ale rozważają także powrót do swojego byłego partnera.

Powiązane czytanie: 10 najczęstszych powodów rozwodu

Obejrzyj ten film, aby dowiedzieć się, jak przetrwać rozwód:

Wniosek

Po przejrzeniu wszystkich teorii przywiązania ważne jest, aby poznać swój styl załącznika, aby pomóc Ci poruszać się w różnych formach relacji. Zapewniaj, że jeśli masz jakikolwiek styl załącznika oprócz bezpiecznego, nadal możesz być lepszy, a nawet przejść, jeśli masz odpowiednią pomoc.

Ponadto, jeśli masz trudności ze zrozumieniem swojego stylu przywiązania i sposobu, aby twoje relacje działały, rozważ zobaczenie doradcy lub ukończenie kursu związku.

Jeśli chcesz znaleźć i zachować miłość, niezależnie od stylu załącznika, sprawdź dołączoną książkę Amira Levine. Ta książka bada nową naukę o przywiązaniu dla dorosłych i sposób, w jaki może pomóc w ochronie relacji.