Kiedy Shiva straciła Sati i nastąpiła wściekłość

Mówią, że ludzie zakochani to dwie dusze połączone w jedną, każda uzupełniająca drugą poprzez zrozumienie, pielęgnowanie i troskę. Ale co się stanie, gdy ta połączona jednostka zostanie rozerwana? Jakie działania robi każde i jakie konsekwencje mają te działania dla otoczenia? Rage ma konsekwencję, którą trudno sobie poradzić.

Ludzka psychika nie jest obca wściekłości. Jeśli ukochany jest zraniony, często szuka ścieżki zemsty; A raczej kusi go, aby szukać postrzeganej sprawiedliwości. Wielu często kontroluje wściekłość budynku, ale są tacy, którzy się poddają.

Nieumyślnie działania te powodują nieprzewidziane konsekwencje dla świata zewnętrznego, nawet tych, którzy wyznają je kochać. Miłość, o której wiedzieli, że spali się jak spokojny ogień, nie jest już taka sama. To teraz pożar.

Ale być może powinni wziąć lekcję z tej opowieści - jeden z naszych własnych mitów, opowieść o sati.

Wściekłość, którą odczuwał Shiva po tym, jak stracił sati

Powiązane czytanie: Ognisko chrzestne: wnioski wyciągnięte z miłości Shivy i Sati

Pozwólcie, że opowiedzę tę opowieść, aby pokazać ci, co się stanie, gdy wściekłość wymknie się spod kontroli, gdy to uczucie utraconej miłości pogorszy wszystkie twoje zmysły.
Bóg Brahma miał syna o imieniu Daksha, który rządził ogromnym królestwem. Miał wiele córek, w tym piękne sati, znane również jako Dakshayani.  Zwykle posłużyła na ojcu, na którym się zakochała. Podobnie Daksha też na niej zakrztusił i życzył dla niej odpowiedniego męża.

Pewnego dnia Sati wyjechała w podróż z kilkoma służonymi i weszła do lasu na dalekiej północy jej królestwa. Tam zobaczyła ascetyczną, ubraną skąpo na żółto i zielony, jego włosy związane z kopcem, oczy zamknięte jak w medytacji, na małym prostokątnym stole. Przed nim usiadł na ziemi wielu ludzi, ubranych tak skąpio jak ascetyczny. Patrząc na ascet, poczuła dziwną boską aurę. Był niczym innym jak samym Shivą, jednym z trzech pierwotnych bogów hinduskich mitogersy, a uczniami wokół niego byli Ganas, których głową były Nandi, bóg byka.

Sati przeciwstawiła się jej ojcu i poślubiła Shivę

Jej serce trzepotało na jego widok i natychmiast zakochała się. Ale Lord Shiva był w tym czasie Vairagya (sanskrycki termin używany w filozofii hinduskiej, z grubsza tłumaczeniem jako oddział). Aby SHIVA od ścieżki wyrzeczenia się, rozważenie poślubienia, zrobiła wielką pokutę.

Lord Shiva wiedział, kim ona jest: ucieleśnienie samej Shakti. Ale dla eonów tak przyzwyczaił się do ścieżki beznamiętności, że trudno mu było wziąć udział w przyjemnościach materialnego świata. Ale w końcu poddał się.

Kiedy Sati wyznała swoją miłość do Shivy do Dakshy, jej ojciec zabronił jej spotkania z władcą śmierci. Daksha nie widział w ascetycznym Bogu potencjalnym oblubieńcem dla swojej ukochanej córki. Ale Sati przeciwstawił się mu i przeprowadził się do lasów po poślubieniu Shivy.

Daksha zorganizował ogromną Yagyę i celowo nie zaprosił Shivy i Sati. Pomimo ostrzegania przez męża, aby nie poszedł na funkcję, w której nie zostali zaproszeni, Sati poszła sam na ceremonię. Jej ojciec obraził ją przed wszystkimi swoimi gośćmi, wśród których sami Brahma i Wisznu. Nie mogąc znieść snubów, Sati uniemożliwiła się ofiarnym ogniu.

Kiedy Shiva poczuł, jak jego ukochany został rozerwany przez śmierć, przywołał swój gniew Veerabhadra i Bhadrakali, który poprowadził Ganas do bitwy z Dakshą. W potyczce Daksha został zdekapitowany, a Yagna Shaala została zniszczona.

Shiva, wściekli, podróżował po całym świecie, a jego gniew palił ziemię. Shiva rozpoczął swój słynny taniec Tandava, który rozpadł martwe ciało Sati na 51 sztuk, z których każdy spadł na różne miejsca. Te strony są dziś znane jako Shakti Peethas.

Dopiero wtedy, gdy Pan Wisznu ingerował i przekonał Shivę do uspokojenia się, że zbliżająca się apokalipsa zatrzymała się, a Shiva była w stanie zobaczyć zniszczenie, które dokonał. Przebaczył Daksha i zastąpił głową głową i oddał królowi życiem. Yagya mogła zakończyć.

Ta indyjska mitologiczna historia mówi, jak wściekłość może być szkodliwa dla innych

Opowieść mówi o tym, jak wściekłość może być szkodliwa dla innych.

Nawet po utracie naszego bardzo kochanego. Zerwane relacje sprawiają, że popadamy w przynętę wad. I te wady nie wróży dobrze dla nikogo.

Powinniśmy raczej pielęgnować miłość, którą mieliśmy dla zmarłych i dać jej zakątek w naszych sercach tak długo, jak oddychamy.

Nadal myślę o niej każdego dnia, ale teraz chcę, żeby była szczęśliwa

Osho o miłości jako chorobie i medytacji jako medycyna

Z miłości do Kryszny