Dlaczego nie mogę opiekować się moimi rodzicami, tak jak mój mąż, opiekuje się jego?

(Jak powiedziano Irewati Nag)

Jego pogarda dla moich rodziców doprowadziła mnie do krawędzi rozwodu

Spis treści

• Jego pogarda dla moich rodziców doprowadziła mnie do krawędzi rozwodu
  • Jego obowiązkiem jest dbać o swoich rodziców
  • Więc dlaczego nie mogę opiekować się moimi rodzicami?
  • Wątpię jego zdolnością do opieki nad kimkolwiek

Dzisiaj jestem na skraju rozwodu. Trudno mi uwierzyć, że w tym stuleciu kobieta wciąż musi walczyć o takie podstawowe problemy. Ubiegam się o rozwód, ponieważ mój mąż nie pozwala mi opiekować się starzejącym się ojcem. Powód: jestem córką, po ślubie jestem „Paraya Dhan". Mój żołądek boli za każdym razem, gdy słyszę to od moich teściów i męża.

Kilka lat temu straciłem mamę. Mój ojciec mieszka samotnie w moim rodzinnym mieście.

Byłem żonaty około 8 lat temu. Mam dwóch braci, ale nie są w stanie dbać o mojego ojca. To powiedziawszy, jeśli chcę wziąć mojego ojca, powinienem być w stanie. Nie sądzę, żeby ktokolwiek zasługuje na kwestionowanie mojej potrzeby zajęcia się moim ojcem, prawda?

Jego obowiązkiem jest dbać o swoich rodziców

Jutro, jeśli moi teściowie potrzebują wsparcia mojego męża, czy mogę zakwestionować jego potrzebę opieki nad rodzicami? On także ma braci! NIE. Ponieważ jest synem, to jego odpowiedzialność. Prawo jest jasne w całym równaniu: starzenie się rodziców są obowiązkiem dzieci, niezależnie od tego, czy jest to syn, czy córka.

Prawo jest jasne w całym równaniu: starzenie się rodziców są obowiązkiem dzieci, niezależnie od tego, czy jest to syn, czy córka.

Jeśli tak jest, dlaczego jestem poddawany torturowanym pytaniom

„To nie tak, że nikt nie stracił żon?"

„Dlaczego zarządzanie ojcem jest tak dużym problemem?"

„Dlaczego twoi bracia nie mogą o niego zaopiekować?"

„Kiedy jesteś żonaty z moim synem, to jest twój dom, jesteśmy twoją rodziną, a nie oni?"

To mój umysł krzyczał z pytaniami.

Powiązane czytanie: Moja matka narzeka na swoją synową bez dobrego powodu

Więc dlaczego nie mogę opiekować się moimi rodzicami?

„Dlaczego moja miłość do ojca jest przestępstwem, ale uczucia mojego męża do rodziców jest obowiązkiem?"

„Czy uznano za pewnik, że moja lojalność i więź muszą zostać odcięte od własnej krwi?"

„Dlaczego zakładasz, że przez małżeństwo jestem zobowiązany do służenia moim teściom, podczas gdy oni mogą szopić o tym, jak bardzo mnie to jestem?"

„Więc jest to kara za posiadanie jednego innego chromosomu? I wina moich rodziców, że rodzi życie, które ma drugi chromosom?"

Od czasu do czasu słyszę historie i czytam o rodzinach, w których syn i synowa są okrutne dla rodziców syna. Zastanawiam się, dlaczego takie rzeczy dzieją się w naszym społeczeństwie? Czy to dlatego, że synowa nie mogła opiekować się rodzicami? Jak rodzina może oczekiwać jakiejkolwiek prawdziwej miłości od dziewczyny, której nie pozwolono zaopiekować się własnymi rodzicami? Czy to może być źródło wszystkich problemów patriarchatu, z którymi mamy do czynienia?

Udało mi się żyć w małżeństwie bez końca od ponad ośmiu lat. Często słyszałem, jak moja teściowa mówi mojemu mężowi, jak „hojny” był w poślubieniu ciemnej kobiety. Starałem się, aby wszyscy byli szczęśliwi w moim domu małżeńskim, mimo że czułem się pominięty i nie doceniałem. Nie miało to dla mnie znaczenia, dopóki mój mąż nie włożył ostatniego gwoździa do trumny naszego małżeństwa: powstrzymuję mnie od opieki nad moim ojcem.

Powiązane czytanie: 5 sposobów radzenia sobie z rodzicami męża

Wątpię jego zdolnością do opieki nad kimkolwiek

Nie tylko znalazłem to obraźliwe; Stracił też mój szacunek w dniu, w którym to zrobił. Zastanawiam się, czy naprawdę zajmie się własnymi rodzicami? Nawet nawet nie dzwoni do rodziców, nie uważa za konieczne odejść i regularnie ich spotkać. Jeśli nadejdzie do dnia, w którym jego rodzice są przykuli łóżka, jak będzie mógł sobie z nimi poradzić? Ale ma w sobie dozorcę i pielęgniarkę. To nie jest nawet jego problem, prawda?

Kiedy zacząłem omawiać ten problem z przyjaciółmi i współpracownikami, zdałem sobie sprawę, że nie jestem sam. Kobiety cierpią z tego od lat. Ale to powiedziawszy, cierpimy cicho. Dlaczego przestrzegamy tych zasad, które teraz nie mają sensu? W świecie, który miał wspólne rodziny, które zależały od rolnictwa, być może konieczne było utrzymanie rodzin i własności razem, choć wątpię, że to był jedyny powód.

Dlaczego nie kwestionujemy tego obywatelstwa drugiej klasy? Dlaczego nie zrobiłem tego przed tym punktem przełomowym? Ważne jest, abyśmy kobiety mówiły, twierdzić, że jesteśmy słyszeni i podejmowali działania. Gdy tylko zaczniemy to robić, tym bardziej stajemy się własnym plemieniem, być może możemy stworzyć lepszy świat dla naszych dzieci i nas samych.