Dlaczego miałbyś wybaczyć mężowi za zranienie?

Być może zadajesz sobie pytanie, jak wybaczyć mężowi za zranienie. Gdybyś tego nie zrobił, byłbyś wyjątkiem wśród zamężnych kobiet. Małżeństwo bez błędów jest mitem, usuńmy to z drogi. I czy jest to coś, co powiedział, czy zrobił, czy jest to coś małego, czy okropnego wykroczenia, nic nie jest zbyt trywialne, aby zadać to pytanie. Dlaczego? To proste - bez niego nie dostaniesz nigdzie.

Ale ponieważ zadasz sobie pytanie, jak ściągnąć przebaczenie, z pewnością już zdałeś sobie sprawę z tego faktu. W małżeństwie powszechne jest obrażanie, lekceważony, niedoceniany, zraniony na jakikolwiek z milionów możliwych. Niestety wiąże się to z faktem, że dzielisz cały czas i wszystkie myśli z inną osobą. Otwierasz się na możliwość zranienia. Ale jeśli uważamy małżeństwo jako takie, brzmi to jak okropny schemat torturu. Jednak nawet jeśli teraz bolisz i nie możesz znaleźć w tobie, aby wybaczyć, prawdopodobnie wiesz, że to nieprawda. Po prostu jest to utworzone z dwóch osób, zarówno z ich wadami i słabościami. W rezultacie wiele kobiet zostaje zdradzonych, obrażanych, odepchniętych, okłamanych, oczernianych, niepotrzebnych, oszukiwanych…

Zadajmy pytanie, dlaczego powinieneś ponownie wybaczyć takie rzeczy.

Przebaczenie cię umożliwia

Przebaczenie jest prawdopodobnie jedyną rzeczą, która cię uwolni, wyzwalając od ciężaru bycia ofiarą, noszenia obciążenia przestępstwem, nienawiści i urazy, które związane są z trzymaniem się gniewu. To zupełnie normalne, że cierpi na zdradę. I inna rzecz jest również normalna - przywiązanie do naszego gniewu. Możemy nie zdawać sobie z tego sprawy, ponieważ naprawdę tego chcemy (nie, potrzebujemy), aby odejść, ale czasami zdarza się, że trzymamy się naszych poczuć zranienia, ponieważ jak na ironię dają nam poczucie bezpieczeństwa. Kiedy jesteśmy w agonii nad tym, co się stało, to od innych musi to naprawić. Od naszego męża zależy to, aby było to lepsze, ponieważ to on to spowodował. Musimy tylko otrzymywać jego próby, aby znów poczuliśmy się całości i szczęśliwi.

Jednak czasem to się nie zdarza z wielu powodów. On nie próbuje, nie oddaje się, nie obchodzi, albo nic nie jest wystarczająco dobre, aby naprawić obrażenia. Zostaliśmy więc z naszą urazą. Nie chcemy wybaczać, ponieważ jest to nasze jedyne poczucie kontroli nad tym, co się dzieje. Nie zdecydowaliśmy się na tak zranienie, ale możemy zdecydować się na nasz gniew.

Wielu powie, że przebaczenie jest pierwszym krokiem w kierunku uzdrowienia. Jednak w praktyce tak naprawdę nie jest tak. Więc nie czuj się na presję, aby rozpocząć proces leczenia (i naprawić małżeństwo, jeśli to właśnie zdecydujesz się zrobić) z tak dużym krokiem, jak od razu wybaczanie. Nie martw się, w końcu się tam dostaniesz. Ale dla większości przebaczenie nie jest pierwszym krokiem. To zwykle ostatnie. Co więcej, przebaczenie tak naprawdę nie jest konieczne odbudowanie małżeństwa (lub zaufania i optymizmu) i jest to produkt uboczny samego uzdrawiania.

Najpierw ulecz się

Pierwszym krokiem w kierunku stworzenia żyznego gruntu do przebaczenia jest przejście przez wszystkie emocje, których doświadczasz, i poświęcenie czasu na to. Musisz się wyleczyć, zanim będziesz mógł wybaczyć. Masz prawo przejść przez szok, zaprzeczenie, depresję, smutek, gniew, zanim znajdziesz sposób na zintegrowanie tego, co stało się z twoim nowym światopoglądem i wzroście z tego doświadczenia. Następnie możesz zacząć naprawić swój związek, ponownie łączyć i przywrócić zaufanie. A potem możesz być gotowy na prawdziwe przebaczenie.

Jeśli nie jest to łatwe, pamiętaj - przebaczenie nie usprawiedliwia przestępstwa twojego męża. To nie jest lekceważenie tego, co zrobił i nie pociąga go do odpowiedzialności za swoje czyny. Raczej odpuszcza płonące pragnienie go ukarania, niechęć do odznaki honoru, aby utrzymać urazę. W przebaczeniu musisz porzucić wszystko, nawet jeśli nie poprosił o to. Dlaczego? Wybaczenie to niezgodnie zdrowsza forma przejęcia kontroli nad tym, co się z tobą dzieje. Kiedy wybaczasz, nie jesteś na łasce działań innych. Kiedy wybaczasz, cofniesz kontrolę nad swoimi emocjami, nad swoim życiem. To nie jest (tylko) coś, co dla niego robisz lub z życzliwości swojego serca - to także coś, co robisz dla siebie. To kwestia twojego własnego samopoczucia i zdrowia.